Στη συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα: “Όπου Γκάζι και Μάλαμας”
Κι όταν λέμε «όλοι»… το εννοούμε! Βράδυ Πέμπτης, στον Κεραμεικό, ποτάμι νόμισες ήταν ο κόσμος που ανέβαινε τα σκαλιά του Μετρό προς την πλατεία με κατεύθυνση το σημείο του ραντεβού.
Το… ποτάμι πλημμύρισε ολόκληρο το στενό δρομάκι που οδηγεί στην είσοδο της ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ. Με δυσκολία έβρισκες την πόρτα. Ηρωική ήταν η προσπάθεια των διοργανωτών στον έλεγχο των εισιτηρίων. Πολύς ο κόσμος, πολλή η ζέστη… κι όμως, παράπονο δεν ακούστηκε κανένα. Προσμονή έβλεπες στα μάτια.
Καταφέραμε να βρεθούμε «μέσα» μισή ώρα μετά τις 9. Η συναυλία μετρούσε τα πρώτα της λεπτά. Το κοινό σχημάτιζε «τείχος» μπροστά μας. Βιαστικά – για να προλάβουμε μια καλή γωνιά – καθίσαμε στο γρασίδι. Δεν ήμασταν οι μοναδικοί. Χαμόγελα παντού, μπύρες, κρασί κλπ. Κι απ’ τα ηχεία έφτανε ως εμάς η φωνή κι η παρουσία του Σωκράτη. Μια χαρά! Δώσαμε έμφαση στο διονυσιασμό κάθε “live” του Μάλαμα, στη χαρά της συνάντησης κι η βραδιά κύλησε, πιστέψτε με, υπέροχα!
Είναι η πρώτη ζωντανή εμφάνιση που καλούμαι να «καλύψω» όπου δεν είχα οπτική επαφή με τον καλλιτέχνη παρά μόνο ακουστική.
Ιδιαίτερο πάντα το κοινό του, πιστό εδώ και 20 χρόνια, τον ακολουθεί από την αρχή της καριέρας του. Εκείνος πάλι, σταθερός στις απόψεις του, πάντα άμεσος, δημιουργεί οπαδούς. Με το μοναδικό στυλ του καταφέρνει να έχει θαυμαστές σε όλες τις ηλικίες αλλά κυρίως στη νέα γενιά.
Μας χάρισε τον «Θίασο» αλλά και τη «Νεράιδα», που τα τραγουδήσαμε μαζί του. Ανάμεσα σε σχόλια για την πολιτική επικαιρότητα, με όση δύναμη είχαν τα λαρύγγια μας, σχεδόν του φωνάζαμε «…τα ρούχα μου μυρίζουνε φωτιά…. εϊ…. εϊ… εϊ… άσε τα ψέματα και βγες απ’ τον τεκέ…».
Φορώντας τα «Μεταξωτά» μικρόφωνο πήρε νεαρή τραγουδίστρια Μαρίνα Δακανάλη, παρουσιάζοντας μια άλλη όψη του τραγουδιού, ένα πάντρεμα παραδοσιακού με ροκ. Όμορφη η φωνή της, καθαρή και σωστή. Δε θέλαμε πολύ για να στηθεί ένα γλέντι «όπως παλιά». Γύρω μας άρχισαν τσιφτετέλια κι όσοι ήξεραν τα λόγια τραγουδούσαν δυνατά.
Στη συνέχεια στην παρέα ήρθε ο «Μενούσης» σε μια πιο «εξευγενισμένη μορφή» όπως είπε ο οικοδεσπότης. Πιο ροκ ο ήχος του αλλά δεν ξένιζε. Ίσα – ίσα κέρδισε χειροκρότημα. Ναι, το «Αερικό» έκανε την εμφάνισή του για μια φορά ακόμα – μιας που ήταν απαίτηση του κοινού. Ενώ μαζί του τραγουδήσαμε το «Τσιγάρο ατέλειωτο». Ενθουσιασμός παρατηρήθηκε όταν ακούστηκε ένα παραδοσιακό κρητικό τραγούδι.
Αγαπημένα, γνώριμα τραγούδια παλιών και νέων φίλων του σιγοψιθυρίσαμε μαζί του όπως το «Στα είπα όλα» του Μιλτιάδη Πασχαλίδη αλλά και το «Όταν χαράζει» που το αγαπήσαμε από τον Γιάννη Αγγελάκα, ενώ ακούστηκαν και πολλά του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Κι ο κόσμος όλο κι ερχόταν. Το αδιαχώρητο! Ήταν όμως όμορφα.
Συγκινητική στιγμή, από τις πιο όμορφες της συναυλίας, όταν ο Σωκράτης Μάλαμας τραγούδησε μαζί μας «Δε θέλω να’μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί» αφιερώνοντάς το στον φίλο του Νίκο Παπάζογλου.
Τη σκηνή μοιράστηκαν μαζί του η Μαρίνα Δακανάλη (τραγούδι), η Σαββερία Μαργιολά (τραγούδι), ο Κλέων Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα), Θάνος Μιχαηλίδης (τύμπανα), Γιάννης Παπατριανταφύλλου (κοντραμπάσο), Νίκος Παραουλάκης (νέι, κιθάρα), Κυριάκος Ταπάκης (μπουζούκι, λαούτο), Δαμιανός Dudu (βιολί).
Στο ήχο ήταν ο Βαγγέλης Λάππας, ο Νίκος Κωνσταντάκης και ο Βασίλης Δρούγκας, τους φωτισμούς είχαν ο Χρήστος Λαζαρίδης κι ο Βασίλης Πουφτής ενώ η επιμέλεια σκηνής ανήκε στον Δημήτρη Κατέβα.
Μια όμορφη βραδιά, με πολλή ζέστη, πολύ κόσμο μα και πολλή ενέργεια. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στις 12:30 ενώ ο Μάλαμας κι η παρέα του συνέχιζαν κανονικά! Άγνωστο παραμένει τι ώρα τελείωσε η συναυλία.
Ευχαριστούμε Σωκράτη…
http://www.youtube.com/watch?v=XFhLd7y5Q9M