Επίκαιρα λόγια με τον Πάνο Μουζουράκη!

Μίλησε μας λίγο για τη συμμετοχή σου στο Rent φέτος

Παίζω κάθε Τετάρτη, πρόκειται για ένα μιούζικαλ και είναι ένας ρόλος που τον κάνει και ο Ησαΐας Ματιάμπα και ο Γιώργος Καραδήμος. Δεν έχω έρθει να το δω γιατί φοβάμαι ότι είναι καλύτεροι από εμένα (γέλια). Είναι σύγχρονο έργο γιατί συμπίπτει ακριβώς με την περίοδο της οικονομικής κρίσης και περιγράφει την κατάσταση νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν δουλειά και κινδυνεύουν να τους πετάξουν έξω από το σπίτι τους, βγάζει πάρα πολλές ανησυχίες και αρκετά κοινωνικά μηνύματα, μιλάει πάρα πολύ για αγάπη.

Ξεκινάς και τις εμφανίσεις σου στο Σταυρό του Νότου. Πες μας λίγα λόγια για τη συμμετοχή σου σε αυτό.

Ξεκινάμε στις 21 Φεβρουαρίου. Εκεί δε συμμετέχω ακριβώς… συμμετέχω με τον εαυτό μου, δηλαδή εγώ παρέα με τον εαυτό μου και τη στήριξη των φίλων μου μουσικών που παίζουν μαζί και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα άκρως διασκεδαστικό πρόγραμμα. Έχω λίγο άγχος για αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά στην Αθήνα που εμφανίζομαι μόνος μου, δηλαδή χωρίς παρέα ή κάποιον από τους υπόλοιπους φίλους του σιναφιού της νεότερης ελληνικής μουσικής σκηνής. Είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος (γέλια). Υπάρχει μια ελευθερία γιατί δεν μοιράζεσαι με κάποιον τη σκηνή, οπότε δεν έχεις συνέχεια στο μυαλό σου μήπως τρως το χρόνο κάποιου συναδέλφου, γιατί υπάρχει ένας σεβασμός όταν εμφανίζεσαι με κάποιον άλλο μαζί, οπότε εδώ υπάρχει ελευθερία χωρίς να υπάρχει δυσκολία. Το πρόγραμμα είναι γύρω στις 3.30 ώρες τραγουδάνε λίγο και κάποια άτομα από την ορχήστρα αλλά κατά κύριο λόγο εγώ.

Πόσο σε αγχώνει το είδος μουσικής που επιλέγεις και υπηρετείς; Η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο διαφορετικό από αυτό που θεωρείται εμπορικό στην Ελλάδα. Θεωρείς ότι είναι λίγο άδικο να προωθούνται περισσότερο τα εμπορικά κομμάτια;

Κοίταξε να δεις, όσον αφορά στη διαφορά εμπορικού με ποιοτικού, που ακούγεται πολύ στις μέρες εγώ πάντα προσπαθώ και πιο παλιά δηλαδή, να αποφεύγω να παίζω τις επιτυχίες ενός καλλιτέχνη. Μπορεί να παίρναμε από το Σαββόπουλο ένα κομμάτι, δεν θα παίρναμε όμως το πιο γνωστό, θα παίρναμε ένα κομμάτι που έχει ακουστεί λιγότερο. Είναι ωραία αυτή η επιλογή γιατί βασίζεσαι πάνω στη δικιά σου δύναμη και πάνω στη δικιά σου ενέργεια, προβάλλοντας ένα κομμάτι το οποίο σου αρέσει πάρα πολύ αλλά χωρίς να βασίζεσαι πάνω στην ήδη εμπορική επιτυχία του τραγουδιού για να μαζέψεις τον κόσμο. Θεωρώ πιο τίμιο και πιο δύσκολο να προσπαθείς να επικοινωνήσεις με τον κόσμο πιο πολύ χρησιμοποιώντας τις δικές σου δυνάμεις. Αυτό σε βοηθάει όταν παρουσιάζεις και δικά σου καινούρια τραγούδια. Είναι πιο κοντά το συναίσθημα, δεν το αισθάνεσαι τόσο άδικο, δεν αδικείς τόσο πολύ το κομμάτι σου το οποίο δεν το έχει ακούσει ο κόσμος σε σχέση με μια εμπορική επιτυχία, με μοναδικό στόχο να τους ξεσηκώσεις και να πούνε ότι περάσανε καλά.

Όσον αφορά το θέμα της προβολής δεν με ενοχλεί, γιατί με κάποιο τρόπο έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας γύρω από πολλά άτομα της γενιάς μας. Δημιουργείται ένα πράγμα το οποίο χωρίς να υπερ-διαφημιστεί ή προβληθεί σε πρωϊνάδικα κτλ προσελκύει τον κόσμο και νομίζω ότι με τον τρόπο αυτό σε εκτιμά πιο πολύ.

Έχεις υπάρξει και σαν ηθοποιός. Θέλω να μου πεις τι θεωρείς ότι σου ταιριάζει περισσότερο, ο ρόλος του μουσικού ή αυτός του ηθοποιού;

Κοίταξε να δεις το ένα το άθλημα το κάνω από τα 17 μου και το ηθοποιηλίκι το κάνω από τα 27 μου. Ξεκίνησε πιο πολύ σαν χόμπι, ήταν ένα ψώνιο που είχα απλά μέσα μου, ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω και αυτό. Εγώ ποτέ δεν πίστευα ιδιαίτερα στα ταλέντα μου αλλά υπήρχε ένας εγωκεντρισμός μέσα μου ο οποίος με άφηνε να πιστεύω τα λόγια των άλλων που μου έλεγαν ότι «μπορείς να το κάνεις και αυτό». Ουσιαστικά το θέμα με την ηθοποιία προέκυψε από το γεγονός ότι υπήρχε ήδη μια θεατρικότητα πάνω στον τρόπο που τραγουδούσα και με ψώνισε η Ελένη Γκασούκα από τις σκηνές που τραγουδούσα και με έβαλε να παίξω σε θέατρο και το θέατρο οδήγησε στην τηλεόραση και είναι μια πάρα πολύ ευχάριστη εμπειρία και πέρασα πολύ ωραία, αλλά νομίζω ότι το τραγούδι είναι πολύ πιο ισχυρό μέσα μου.

Θέλω να μου μιλήσεις για την έξαρση που υπάρχει στα talent shows, δηλαδή αν ήσουν πιο μικρός σε ηλικία και ξεκινούσες θα το έκανες ποτέ; Το βλέπεις περισσότερο θετικά ή αρνητικά;

Κοίτα στις αρχές καθόμουν και παιδευόμουν να γράψω τραγούδια και προσπαθούσα να προβάλω τον εαυτό μου μέσα από τις μουσικές σκηνές που εμφανιζόμουν. Η όλη διαδικασία ήταν ένας αγώνας 5 χρόνων, πάλευα από τα 17 μου έως τα 22 μου.

Κατέβαινα Αθήνα, ξέρεις χωρίς λεφτά, να πληρώνεις το νοίκι… αλλά όλο αυτό είχε μια ομορφιά και μια ρομαντικότητα την οποία δεν θα ήθελα να την ξεπουλήσω για τη γρήγορη και την εύκολη επιτυχία και αναγνωρισημότητα. Ο Σαββόπουλος είχε πει ότι όλα είναι ένα talent show, απλά θεωρώ ότι αυτή προβολή με τα talent shows δεν είναι πανάκεια, ότι υπάρχει και άλλος τρόπος και δεν έχει σημασία αν είναι πιο εύκολος ή πιο δύσκολος, μπορεί απλά να μην είναι τόσο γρήγορος.

Δεν νομίζω ότι τα παιδιά μέσα στα talent shows περνάνε εύκολα και ότι όλη αυτή η εμπειρία δεν τους αφήνει κατάλοιπα. Όλη αυτή η ξαφνική δημοσιότητα αφήνει κατάλοιπα γενικά, ακόμα και εγώ ξαφνικά με την τηλεόραση πήρα περισσότερη δημοσιότητα σαν ηθοποιός παρά σαν τραγουδιστής, αλλά νομίζω ότι ήταν πιο ομαλά τα πράγματα στη δική μου περίπτωση, οπότε μπόρεσε να υπάρξει μια διαχείριση όλης της φάσης μέσα μου και της εικόνας που έβγαινε προς τα έξω.

Απο τη Σοφία Μπεκιάρη