Όταν τα βαλς ασφάλισαν ως καταφύγια ρομαντισμού και η εισαγωγή με τίτλο «Αlone» τελείωσε, ένα ήταν σίγουρο: ό,τι θα επακολουθούσε δεν θα ήταν ούτε ρομαντικό ούτε αθώο.
Κι αν έχουμε συνηθίσει για κάποιο λόγο τις ιστορίες να τις υποστηρίζει ένας μύθος και να τις συνοδεύουν λέξεις βουτηγμένες μες στην ποιητική φορμόλη για να διατηρηθούν… Κι αν αυτή είναι η μόνη άμυνα της τέχνης μπροστά στην ταπεινωτική της εξίσωση με το πραγματικό και το αδιάφορο…Τότε είναι ηττημένη από θέση μάχης.
Κανένας μύθος δεν ακολουθεί τον «Αχινό». Και καμία περίεργη ιστορία δεν συνέπεσε με την δημιουργία του. Καμία πολιτική πράξη δεν δηλώνεται με χοροπηδητό στο ρεφρέν και κανένας έρωτας δεν ικανοποιείται από κινηματογραφικό φινάλε. Οι λέξεις είναι απλές και η μουσική απλά ανυπάκουη.
Ο «Αχινός» έρχεται να συμμαχήσει με την πραγματικότητα, να συγκρουστεί με τους ρόλους που έχουμε αναλάβει, με όλα όσα δημιουργήσαμε για να πρωταγωνιστούμε, είτε αυτό λέγεται ελπίδα και μέλλον, είτε θλίψη και ιδιαιτερότητα, είτε αγάπες και λουλούδια.
http://www.facebook.com/pages/Lolek/305025000371
http://www.myspace.com/lolekspace
http://exostis.inner-ear.gr
Διαβάστε επίσης
