Η γέφυρα μεταξύ ρεμπέτικου και λαϊκού ήταν φυσικά ο μεγάλος Βασίλης Τσιτσάνης που ήταν και από τους προτεργάτες του λαϊκού τραγουδιού δημιουργώντας επιτυχίες που ακούγονται μέχρι και σήμερα. Αυτό έγινε απ’την δεκαετία του 50 και μετά καθώς το βασικό όργανο της λαϊκής μουσικής, το μπουζούκι κουρδίζεται πλέον με ευρωπαϊκό τρόπο και γίνεται πρόσθεση 4ης χορδής απ’τον επίσης μεγάλο δημιουργό Μανώλη Χιώτη το 1953. Αυτό σημαίνει ότι πλέον οι δημιουργοί μπορούν να γράφουν τραγούδια με αρμονίες. Η διάδοση του λαϊκού τραγουδιού γίνεται με την δισκογραφία, το ραδιόφωνο και τις ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες που αρκετά κομμάτια έγιναν γνωστά μέσα από αυτές. Η θεματολογία που κινείται το λαϊκό τραγούδι είναι ο έρωτας και τα προβλήματα της κοινωνίας όπως ο εμφύλιος, η μετανάστευση, η ξενιτιά, η φτώχεια και οι κοινωνικές αδικίες. Τέλος το λαϊκό τραγούδι σταδιακά γίνεται αποδεκτό από τις ανώτερες τάξεις και ανάλογα με τις προτιμήσεις του κοινού διαμορφώνονται και επιμέρους ύφη όπως το βαρύ λαϊκό και το ελαφρολαϊκό.
Σημαντικοί δημιουργοί, εκτός από τον Τσιτσάνη, ήταν οι: Γεράσιμος Κλουβάτος, Γιώργος Μητσάκης, Θόδωρος Δερβενιώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Απόστολος Καλδάρας, Άκης Πάνου
Ερμηνευτές (ενδεικτικά): Στέλιος Καζαντζίδης, Πάνος Γαβαλάς, Μανώλης Αγγελόπουλος, Καίτη Γκρέυ, Γιώτα Λύδια, Πόλυ Πάνου, Βαγγέλης Περπινιάδης
Στιχουργοί: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Κώστας Βίρβος, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Κώστας Μάνεσης.
{music}images/stories/audio/tasioulaslaiko{/music}
Αυτά από μένα για άλλη μια εβδομάδα. Εις το επανειδείν και μην ξεχνάτε ότι ‘’ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΚΟΥΩ’’.
