Ο ήχος λοιπόν είναι ένα κύμα, σαν τα κυκλάκια που κάνει το πλαστικό παπάκι όταν το ρίχνουμε στην μπανιέρα. Όταν μιλάμε λοιπόν ηχητικά κύματα βγαίνουν από το στόμα μας προς όλες τις κατευθύνσεις, και ακούμε τον εαυτό μας μέσω των αυτιών μας και όχι μόνο. Και θα μου πείτε με τι άλλο ακούμε δηλαδή; Αν κλείσουμε τα αυτιά μας και μιλήσουμε θα μας ακούσουμε μέσω των δονήσεων που δημιουργεί η φωνή μας στο κρανίο και το περιεχόμενο του αλλά μην σταθούμε εδώ, αλλά σε αυτό που θα εισπράξουν τα αυτιά μας, που δεν θα είναι μόνο η φωνή μας, αλλά και η επιρροή του δωματίου στην φωνή μας. Γιατί όπως η φωνή μας έχει ξεχωριστή χροιά, έτσι και το δωμάτιο έχει δικό του ήχο με ιδιαίτερη χροιά, το οποίο δεν θα μας μιλήσει ποτέ βέβαια, αλλά ανάλογα με τις διαστάσεις του και το περιεχόμενο του θα διαμορφώσει τον τελικό ήχο τις φωνή μας.
Όταν κάποιος μιλάει, λοιπόν, ηχητικά κύματα ταξιδεύουν προς όλες τις διαστάσεις του δωματίου και όταν βρουν ένα εμπόδιο η σκάνε πάνω και κάνουν γκελ, κοινώς ανακλώνται, ή περνούν από μέσα. Από αυτά τα κύματα που ανακλώνται κάποια επιστρέφουν στα αυτιά αυτού που μιλά, με αποτέλεσμα να ακούει την άμεση φωνή του που βγαίνει από το στόμα του, και την φωνή που επιστρέφει από τους τοίχους και άλλα κύματα συνεχίζουν την βόλτα μέσα στο δωμάτιο με αποτέλεσμα να παρατείνουν την διάρκεια του ήχου λίγο ακόμα, ηχώ δηλαδή.
Έτσι κάποιος που τραγουδά στο μπάνιο, γουστάρει γιατί ακούει την επιστροφή της φωνής του από τα πλακάκια, που είναι έντονα ανακλαστική επιφάνεια και σε σχεδόν άμεσο χρόνο μια που η απόσταση που χρειάζεται ο ήχος για να σκάσει στο πλακάκι και πίσω, είναι ελάχιστος και λόγω μικρών διαστάσεων και της παραλληλίας των τοίχων εγκλωβίζονται συχνότητες, με αποτέλεσμα η φωνή μας να γίνεται πιο δυνατή και μεστή γεμάτη μπάσα και εμείς να νομίζουμε ότι ανακαλύψαμε το κρυφό ταλέντο που πάντα είχαμε μέσα μας.
Τα δωμάτια, όμως, δεν είναι απαραίτητο ότι θα βελτιώσουν την φωνή μας, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις θα μας την καταστρέψουν. Αυτό, βέβαια, ισχύει και για την ηχητική απόδοση του ηχοσυστήματος μας, το οποίο μπορεί να σκίζει όταν παίζει στο σαλόνι αλλά με το που το βάλαμε να παίξει στο δωμάτιο μουγκανίζει το σύμπαν. Έτσι, λοιπόν, για να βελτιώσουμε την ποιότητα του ήχου μας έχουμε να κάνουμε τις εξής δυο κινήσεις: Πρώτον παρεμβαίνουμε στον χώρο μας, και δεύτερον με την χρήση του equalizer ισοσταθμίζουμε τις συχνότητες που πλεονάζουν στον χώρο. Ας δούμε λοιπόν αυτές τις δυο παραμέτρους λίγο πιο αναλυτικά…
Αρχικά, θα πω ότι είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να μονώσεις το δωμάτιο για να μην ενοχλείς τους δίπλα, από το να βελτιώσεις το ηχητικό αποτέλεσμα στο εσωτερικό. Αν ισχύει ένα από τα δυο δεν συνεπάγεται το άλλο, δηλαδή ένα δωμάτιο μπουκωμένο στην μόνωση για να μην ενοχλεί δεν συνεπάγεται καλό ήχο στο εσωτερικό του και τούμπαλιν, αν ακούμε ωραία δεν σημαίνει ότι δεν ενοχλούμε τους άλλους. Ο ήχος χοντρικά δεν πρέπει να βολτάρει ανεξέλεγκτος μέσα στο δωμάτιο, όσο περισσότερα χαλιά, κουρτίνες , καναπέδες, μαξιλάρια και τέτοια έχει τόσο πιο ‘ζεστός’ είναι ο ήχος, όσο περισσότερες ανακλαστικές επιφάνειες υπάρχουν στον χώρο τόσο πιο σκληρό θα είναι και το ηχητικό αποτέλεσμα όπως τζάμια, καθρέφτες, μάρμαρα, τοίχοι κ.λ.π.
Αν θέλετε στην αγορά πλέον υπάρχουν κάποια κιτ που περιέχουν, μπασοπαγίδες, ηχοαπορροφητικά και όλα όσα θα χρειασθείτε σε πολύ λογικές τιμές. Αν θέλετε να το παιδέψετε λίγο μόνοι σας ακολουθήστε τα εξής:
Οιαδήποτε παρεμβολή κάνετε στον χώρο σας να προσέξετε να είναι συμμετρική σε σχέση με την θέση ακρόασης δηλαδή, αν υπάρχει μια κουρτίνα δεξιά μας που καλύπτει ένα τζάμι, μην διστάσετε να βάλετε μια αντίστοιχη και στην αριστερή μεριά… και χωρίς να υπάρχει τζάμι. Αυτό θα φέρει ισορροπία στην στερεοφωνική εικόνα και στα πρίμα. Χαλιά και καναπέδες θα μαζέψουν τις πιο χαμηλές συχνότητες,
μεσαία και και κάποια μπάσα με αποτέλεσμα να μην λασπώνει ο ήχος και να καθαρίζουν οι συχνότητες. Αβγουλιέρες κρατήστε τις για τα αβγά του Πάσχα υπάρχουν καλύτερα πράγματα για αυτόν το σκοπό στην αγορά.
Προσθέστε όμως και κάνα αφρώδες απορροφητικό σε γωνίες και σε σημεία που ο τοίχος να είναι πιο κοντά μας από ότι το ηχείο, πάντα συμμετρικά και μην το μπουκώσετε κάργα, γιατί και η πολύ απορρόφηση δεν είναι σωτήρια μια μέση λύση προσφέρει ένα πιο ξεκούραστο και ζωντανό άκουσμα.
Άλλο ένα βασικό πρόβλημα που έχει ένα δωμάτιο είναι οι διαστάσεις του που είναι συγκεκριμένες. Δηλαδή, ένα κύμα μπορεί να εγκλωβιστεί ανάμεσα σε δυο τοίχους επειδή το μήκος του κύματος συμπίπτει με την απόσταση των τοίχων,κοινώς στάσιμα, και αυτό δημιουργεί συνήθως κατακόρυφη αύξηση της έντασης της συγκεκριμένης συχνότητας που συνήθως είναι μπάσα και δημιουργεί ένα μούγκρισμα, και επειδή δεν θέλω να σας βάλω να γκρεμίζετε τοίχους μπορείτε αντί αυτού με ένα equalizer να ρίξετε λίγο την συγκεκριμένη συχνότητα που υπερτερεί μέχρι να ισορροπήσει με τις άλλες.
Προσοχή, προσοχή, το equalizer που έχει το στερεοφωνικό μας δεν είναι για να κάνουμε μαγκιές, σχηματάκια, και να το πειράζουμε συνέχεια γιατί εύκολα μπορεί να καούν όλα. Πώς;
-Αν σε ένα σύστημα 100watt ενισχυτή για παράδειγμα με 100watt ηχεία, βάλουμε στο equalizer συν 3 (+3dB) στα πρίμα τι έχουμε πετύχει; ; Έχουμε καταφέρει να κάνουμε το γούφερ να παίζει με 100watt και το twitter να παίζει με 200watt, νομίζεται ότι θα αντέξει για πολύ τόσο φορτίο; Ή σας φαίνεται φυσιολογικό κάποιος να έφτιαξε κάτι που πρέπει να είναι τόσο στραβωμένο για να παίξει νορμάλ.
Η νοοτροπία εμένα μου αρέσει να βάζω πρίμα ή μπάσα που πολύ ακούω τελευταία είναι ΑΚΥΡΗ. Απλά τα αυτιά μας έχουν μία αδυναμία σε αυτές τις συχνότητες και αυτές ψάχνουν, όμως, το ψωμί, που λένε, είναι στα ενδιάμεσα και όχι στις άκρες. Κόψτε λοιπόν τώρα όλα τα πρίμα και τα μπάσα που έχετε προσθέσει, βάλτε τα όλα στο μηδέν που στην περίπτωση μας είναι η μέση και πάμε να δούμε τι κάνουμε με αυτό που λέμε equalizer ή χαϊδευτικά eq.
Προσπαθήστε όταν πειράζετε το eq να έχετε στο μυαλό σας ότι πάτε να αφαιρέσετε κάποιο πρόβλημα και όχι να προσθέσετε. Δηλαδή, εσείς θέλετε πρίμα. Μη βάλετε πρίμα, αλλά ψάξτε να δείτε μήπως κάποια άλλη συχνότητα υπερτερεί και σας καλύπτει τα πρίμα παράδειγμα, κόψτε λίγο τα μεσαία. Πρώτα θα εξαντλούμε στο να κόψουμε και αν δεν λύνεται το πρόβλημα τότε πάμε προσθετικά, αλλά υπενθυμίζω ότι η πρόσθεση είναι η τελευταία και χείριστη λύση.
Και μην μου πείτε ότι τώρα παίζει πιο σιγά, η ένταση είναι άλλο κουμπί, και αν θέλουμε ένταση δυναμώνουμε το κουμπί που αναφέρεται σε αυτό και μόνο, μην μπερδέψουμε την βούρτσα με την Λούτσα… Σε περίπτωση που το δωμάτιο είναι κάτω από 15 τετραγωνικά μέτρα, μην διστάσετε να κόψετε μπάσα, είναι σίγουρο ότι θα χοροπηδάει και το παρδαλό κουνέλι εκεί μέσα. Κόψτε τόσα ώστε το κομμάτι που ακούτε να μοιάζει όπως παίζει και σε άλλα στερεοφωνικά, μην κωλώσετε, σφάχτε τα όλα μέχρι να υπάρξει μια ισορροπία συχνοτήτων και να νιώσετε ότι τα μπάσα βγαίνουν από το ηχείο και όχι από όλο το κτίριο.
Κανονικά αυτή η ισορροπία έρχεται με μία μέθοδο ρύθμισης που λέγεται ηχοβόλιση, μεγάλη η χάρη της. Αν έχετε χώσει πολλά για το ηχοσύστημά σας και δεν γίνεται τίποτα, φωνάξτε κάποιον ηχολήπτη να σας κάνει μια ηχοβόλιση και δεν θα πιστεύετε στα αυτιά σας. Το eq μετά την ηχοβόλιση δεν το πειράζουμε ποτέ ξανά και για κανένα λόγο, μόνο εάν μεταφέρουμε το σύστημά μας σε άλλο χώρο.
Μην φωνάξετε κανένα άλλο για αυτή την δουλεία , ηλεκτρολόγοι, μπάρμαν, DJ, VJ, υδραυλικοί, δικηγόροι και τέτοια δεν ξέρουν την δουλεία, πάρτε ηχολήπτη.
